Muhasebe kayıtlarını eksiksiz tutması gereken işletmeler için raporlamayı yapmak yükümlüdür. Bu kategori vergilendirme sistemine bakmaksızın tüm tescilti tüzel kişilikleri kapsar.

Bir muhasebe politikası, diğer şeylerin yanı sıra, bir dizi yasal seçenek arasından özgürce seçim yapmak için gereklidir. İyi bir muhasebe politikası seçimi, birçok iş sürecini düzenlemenize, şirket kaynaklarının verimli kullanımını geliştirmenize, kendinizi talihsiz hatalara karşı korumanıza, vergi makamlarının talepleri riskini azaltmanıza, hesaplarınızı daha şeffaf ve işinizi yatırımcılar için daha çekici hale getirmenize olanak tanır. Muhasebe politikası, bir kuruluşun seçtiği muhasebe yöntemlerini belirlediği önemli bir belgedir. Yani, bir işletme, faaliyetlerinin ve çalışmalarının özelliklerine bağlı olarak seçilen muhasebe yöntemini belirleyebilir. Muhasebe politikalarına ilişkin gereklilikler PBU 1/2008'in 6. paragrafında belirtilmiştir. Muhasebe politikası için temel gereklilikler şunlardır:

Ekonomik faaliyetin tüm faktörlerinin tam olarak yansıtılması;

Faaliyetlerin zamanında muhasebeleştirilmesi;

Ekonomik faaliyet olgularının ekonomik özünün yasal biçimlerine göre önceliği.

Bordro, muhasebenin en çok zaman alan alanlarından biridir. Bu alan yüksek doğruluk, hassasiyet, azami dikkat ve elbette tüm mutabakat işlemlerinin zamanında gerçekleştirilmesini gerektirir. Muhasebe rolünde düzinelerce, yüzlerce hatta binlerce kişi olabilir ve bunların her biri için yeterince büyük miktarda veriyi hesaba katmanız ve işlemeniz gerekir. Muhasebenin bu alanında mevzuat bilgisine daha fazla ihtiyaç duyulur, bu nedenle yüksek kaliteli ve yasal olarak doğru muhasebeyi sürdürmek için vergi kredilerinin kullanımı, sosyal yardımlar ve ödemeler, tatil tahakkuku, hastalık ücretinin hesaplanması ile ilgili mevzuattaki tüm değişiklikleri sürekli olarak izlemek gerekir.

İç düzenlemelerin oluşturulması - bir kuruluşun iç düzenleme, işveren tarafından mevzuat ve diğer hukuki düzenlemeler, toplu sözleşme, anlaşmalar uyarınca kendi yetkisi dahilinde kabul edilen iş kuralları içeren bir belgedir.

İç düzenlemeler için temel genel gereklilikler aşağıdakileri içerir:

• Yerel düzenleme işveren tarafından tek taraflı olarak veya İş Kanunu'nda öngörülen durumlarda çalışanları temsil edenin görüşü dikkate alınarak kabul edilir;
• İç düzenlemeler, iş mevzuatı ve iş hukuki normlarını içeren diğer düzenlemeler, toplu sözleşmeler ve sözleşmelerle karşılaştırıldığında çalışanların durumunu kötüleştirmemelidir;
• İç düzenlemeler çalışanlara imzaları karşılığında iletilmelidir;

İç düzenlemeler bağlayıcıdır. Bunlara uyulmaması, çalışana karşı disiplin cezası ve işverene karşı idari işlem başlatılmasına yol açabilir. Bu tür düzenlemelerin en yaygın biçimleri yönetmelikler, kurallar ve talimatlardır. İç düzenlemelerin arasında iç çalışma yönetmelikleri, çeşitli yönetmelikler (kişisel verilerin işletilmesi, iş için ücretlendirme, iş değerlendirmesi ile ilgili), iş güvenliği ve sağlığı yönetmelikleri vb. yer almaktadır. Yerel yönetmelikler ayrıca maaş skalaları ve tatil programlarını da içerir.

İç düzenlemeler aşağıdaki türlere ayrılabilir:

1. zorunlu - bu tür düzenleme bileşimi iş kanunu tarafından tanımlanır. Özellikle zorunlu olanlar şunlardır: Kişisel verilerin işlenmesi ve korunmasına ilişkin prosedürü belirleyen bir belge, örneğin Kişisel Veriler Yönetmeliği; Ücretlendirme sistemini belirleyen bir belge, örneğin Personel Ücretlendirme Yönetmeliği iç çalışma yönetmeliklerine ilişkin düzenlemeler; İşgücünün korunmasına ilişkin yönetmelikler ve talimatlar.
2. zorunlu olmayan - bu tür belgeler doğrudan iş kanununda öngörülmez ve işveren bunları kendi takdirine bağlı olarak kabul edebilir. İsteğe bağlı yerel düzenlemeler personel, isteğe bağlı sağlık sigortası, iş tanımları vb. ile ilgili düzenlemeleri içerebilir.

Çalışma çizelgesi, maaş tablolarının düzenlemesi - bir şirketin yapısı, personel bileşimi ve çalışanlarının maaşları hakkında bilgi içeren bir belgelerdir. Çalışma çizelgeleri tüm devlet ve ticari işletmeler için gereklidir, ancak buna rağmen birçok şirket kaydını ihmal etmektedir. Maaş tablosu, bir şirketin iç yapısına, çeşitli belgelere, personel maaş bütçelerine vb. dayalı olarak hazırlanır. Bu da farklı şirketlerin maaş tablolarının büyük farklılıklar göstereceği anlamına gelmektedir. Ve bir şirkette bile, örneğin yeni bir departmanın kurulması, yeni adayların işe alınması, bir pozisyonun açılması nedeniyle bir yıl boyunca değişebilir.

İş sözleşmelerinin, iş tanımlarının hazırlanması, - bir çalışanın yasal konumu yasal bir talimatla yönetilir. Bu belge, kurum çalışanlarının işlevlerini, haklarını, görevlerini ve sorumluluklarını belirler. İş tanımı metninin yapısı aşağıdaki bölümleri içerir:

• Genel bölüm
• Fonksiyonlar
• Resmi görevler
• Haklar
• Sorumluluklar
• İlişkiler

İş tanımları, çalışanların görevlerini ve işlevlerini düzenler, bunların personel arasındaki dağılımını tanımlar ve yönetmeliklerde tanımlanan genel iş yükü temelinde her birinin içeriğini, niteliğini ve faaliyetlerini belirler.

Emir ve diğer belgelerin hazırlanması - Şirketteki emirleri iki akışa ayırılır: ana faaliyet ve personel. Bunlardan ilki yönetim dokümantasyon departmanının, ikincisi ise insan kaynakları departmanının sorumluluğundadır. Ana faaliyet emirleri, iç düzenlemelere uyulması, bina yönetimi, ulaşım hizmeti, kuruluşun güvenliği ile ilgili emirleri içerir. Personel emirlerinin amacı, yöneticinin personel politikasına ilişkin kararlarını yansıtmaktır. Çalışan(lar) ile iş ilişkisi ile ilgili tüm emirler personel emirleri olup, işe alma, transfer ve işten çıkarma, teşvik ve cezalar, kişisel veriler vb. hususları yansıtırlar.

İşe alım - işe alım sadece basit bir prosedür gibi görünse de aslında mülakatları organize etmek, adaylarla iletişim kurmak ve bir çalışan bulmak için son tarihe yetişme zorluğu birçok tuzak barındırır. Seçim süreci benzersizdir ve her kuruluşa özgüdür, ancak çoğu şirkette bulunan ortak bir algoritma vardır.